ترکیه، امروز در حالی صدسالگی خود را جشن می‌گیرد که دستاورد اصلی آن یعنی جمهوریت و تحزّب با وجود فراز و فرود بسیار همچنان از کار نیافتاده و کشور هنوز اصلی‌ترین مسائلش را با تمسک به آن حل می‌کند.
در انتخابات ۲۰۲۳ علی‌رغم بیست سال ریشه دواندن اردوغان در قدرت، احزاب اپوزیسیون موفق شدند تا با ائتلاف با یکدیگر برای نخستین بار شخص اول را از کسب نیمی از آرا باز دارند و انتخابات را به دور دوم بکشانند.
متن پیش رو داستان فراز و فرود ترکیه را از فروپاشی عثمانی تا دوران حاضر روایت می‌کند و در خلال آن به برخی از مهم‌ترین مسائل این کشور می‌پردازد و تلاش می‌کند تا پاسخی برای این پرسش پیدا کند:
چرا مکانیزم‌های گردش قدرت در ترکیه همچنان کار می‌کنند و علی رغم فراز و نشیب بسیار هیچ‌گاه به کلی کنار گذاشته نشده‌اند؟
پاسخ به این پرسش به ما کمک می‌کند تا آن را در مورد ایران نیز از منظری تازه مطرح کنیم، چرا که با وجود برخی شباهت‌های تاریخی بین ایران و ترکیه، در ایران هیچ‌گاه ساختار پایدار و قابل اتکایی برای چرخش قدرت و حل منازعات سیاسی‌اجتماعی به وجود نیامده است.