ترکیه پساعثمانی در آستانه صدسالگی

[۱] آتاتورک کیست؟ ویژه هشتادمین سالگرد درگذشت مصطفی کمال آتاتورک، وب سایت رسمی سازمان رادیو و تلویزیون دولتی ترکیه – خبرگزاری آناتولی ۲۰۱۸ (+)

[۲] معاهده لوزان، پیمان صلحی بود که در تاریخ ۲۴ ژوئیه ۱۹۲۳ میلادی در شهر لوزان سوئیس امضا شد. این پیمان به ترکیه مجوز داد که به عنوان یک دولت مستقل به جامعه جهانی معرفی شود.

[۳] نگرشی به حقوق سیاسی و اجتماعی زنان ترکیه از ۱۹۳۰ تا ۲۰۲۰ میلادی، گلناز سعیدی؛ مرکز بین‌المللی مطالعات صلح –IPSC ۱۳۹۸ (+)

[۴] روایاتی از قربانی شدن بیش از یک میلیون ارمنی وجود دارد که همراه با مهاجرت اجباری نزدیک به نیم میلیون ارمنی به سراسر جهان بوده است (+).

[۵] پیشتر در قانون ۱۹۲۸ هم موارد این چنینی جرم‌انگاری شده بود و این اصلاحات از منظر تلاش برای اصلاحات قضایی جهت پیوستن به اتحادیه اروپا در دستور کار قرار گرفت.

[۶] قانون کیفری ترکیه مصوب ۲۰۰۵ ماده ۳۰۱.

[۷] رجوع کنید به  Kemalism (+)

[۸] این شش پیکان همچنان با همین عنوان مورد اشاره قرار می‌گیرد (+)

[۹] رجوع کنید به  Ismet Inonu, Encyclopedia.com, 2018 (+)

[۱۰]  رجوع کنید به

A. L. MacFie,  The Turkish Straits in the Second World War, 1939-45, Middle Eastern Studies, Vol. 25, No. 2 (Apr., 1989), pp. 238-248.

[۱۱] Richard Nelsson, Turkey’s first multi-party elections , 1946 , The Guardian, May 2023 (+)

[۱۲] در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۹۵۰ در مجلس کبیر ترکیه ۳۸۷ نماینده به جلال بایار کاندیدای حزب دموکرات و عصمت اینونو کاندیدای حزب جمهوریت برای نشستن بر صندلی ریاست‌جمهوری ۶۶ رای آوردند (+).

[۱۳]  اصل ۶۶ قانون اساسی ترکیه. 

[۱۴] اصل ۶۹ قانون اساسی ترکیه.

[۱۵] هاوری، مدرس و همکاران، مطالعه تطبیقی تاریخی سیاستگذاری انتخابات در ایران و ترکیه، فصلنامه

پژوهش‌های روابط بین‌الملل، دوره دهم شماره چهارم، شماره پیاپی ۳۹، زمستان ۱۳۹۹٫ 

[۱۶] همان منبع

[۱۷] رجوع کنید به: 

ERKUT AYVAZOĞLU, Adnan Menderes and the transition to democracy, Daily Sabah, MAY 13, 2014  (+)

[۱۸]دیروز و امروز یک ملت (Angry Nation)، نوشته کرم اوکتم ۲۰۱۱، احمد موثقی و شیوا علی‌زاده، انتشارات دنیای اقتصاد ۱۳۹۵.

[۱۹] این عنوان برای Doğru Yol Partisi که در منابع انگلیسی با عنوان True Path Party ذکر شده استفاده شده است.

[۲۰] Economic history of Turkey,  Wikipedia (+)

[۲۱] Svante E. Cornell & M. K. Kaya, How the Iranian Revolution Inspired Turkish Islamism, Hudson, 2020 (+)

[۲۲] نگاه کنید به ارجاع شماره ۱۸

[۲۳] همان

[۲۴] همان

[۲۵] turgut ozal, Encyclopedia.com (+)

[۲۶] این حزب پس از کودتای ۱۹۶۱ تشکیل شد و با کودتای ۱۹۸۰منحل شد.

[۲۷] Politics of Turkey, wikipedia (+)

[۲۸] همان منبع. 

[۲۹] رجوع کنید به 

Oya AkgÃnen, Fazilet (Virtue), Though the Country’s Largest Party, Is Ignored in Formation of Turkey’s 56th Government, Washington Report on Middle East Affairs, March 1999 (+)

[۳۰] رجوع کنید به 

The Turkish Economy During the Justice and Development Party Decade, Insight Turkey Fall 2013 / Volume 15, Number 4 (+)

[۳۱] عنوانی که همراهان اربکان، در موردش استفاده می‌کنند. این استفاده، به دلیل جایگاه هیئت علمی او در دانشگاه بوده است.

[۳۲] Turkey GDP: $2.800 Trillion, GROSS DOMESTIC PRODUCT (REAL PPP IN 2017 PRICES), worldeconomics (+) و Turkey Tourism Revenue Growth, 2002 – 2023, Economic Indicators, CEIC (+)

[۳۳] Ragip Soylu, Seven key moments in Ahmet Davutoglu’s 17 years with the AKP | Middle East Eye, 2019 (+)

[۳۴] روزنامه حریت، ۲۰۱۲ (+)

[۳۵] Turkey 1980 coup leader Kenan Evren goes on trial, theguardian, 2012 (+)

[۳۶] Arwa Ibrahim, What was Turkey’s failed coup about – and what’s happened since?, aljazeera, 2022 (+) 

[۳۷] Fethullah Gülen: Turkey coup may have been ‘staged’ by Erdoğan regime, theguardian, 2016 (+)

[۳۸] اردوغان از کودتای ۱۵ جولای با خبر بوده است، خبرگزاری مهر، ۱۳۹۶ (+)

[۳۹] DENIZ GUNGEN, The 2017 Turkish Constitutional Referendum, APCO Worldwide, 2017 (+)

[۴۰] Kemal Kirişci, How to read Turkey’s election results, brookings, 2018 (+)

[۴۱] رجوع کنید به 

Turkey elections 2018: Erdoğan declared winner – as it happened, theguardian, 2018 (+)

[۴۲] Semih Idiz, What does the future hold for Abdullah Gul?, al-monitor, 2014 (+)

[۴۳] Ex-Turkish Premier Ahmet Davutoğlu quits ruling AKP, hurriyetdailynews, 2019 (+)

[۴۴]  Andrew Wilks and Murat Yildiz, Turkey: Former PM and Erdogan ally launches new party, aljazeera, 13 Dec 2019 (+)

[۴۵] Reporters without borders (+)

[۴۶] aylak, Adem. (2017). VOTER

TURNOUT IN TURKEY: A CROSS-NATIONAL COMPARISON. Journal of International Social
Research. 10. 352-351. 10.17719/jisr.2017.1897. (+)

[۴۷] رای دادن اجباری پدیده‌ایست که در قوانین برخی از کشورهای جهان مانند آرژانتین، استرالیا، اتریش، بلژیک، بولیوی، برزیل، شیلی، مصر، قبرس، اکوادور، یونان، ایتالیا، لوکزامبورگ، پاراگوئه، پرو، سنگاپور، سوییس، تایلند، ترکیه، اروگوئه و چند کشور دیگر  وجود دارد (+). 

شرکت در انتخابات از سال ۱۹۸۳ در قانون ترکیه اجباری شده است. با این حال پیش از آن نیز علی‌رغم تنش‌های سیاسی زیاد و مداخلات نظامی نرخ مشارکت در انتخابات بالا بوده است؛ نرخ مشارکت انتخابات مجلس در ترکیه از ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۷ در هشت انتخابات به طور متوسط ۷۶% بوده است (+).

جریمه‌ای که از سال ۱۹۸۳ برای عدم شرکت در انتخابات در ترکیه تعیین شد مبلغی است که قبل از هر انتخابات توسط کمیته عالی انتخابات تعیین می‌شود. این مبلغ در سال ۲۰۱۵ در انتخابات شورای شهر ۲۲ لیر (معادل ۴ دلار امریکا) بوده (+) و برخی منابع آن را برای انتخابات سال ۲۰۲۳، ۳۰۰ لیر (معادل ۱۵ دلار آمریکا) اعلام کرده‌اند (+). بررسی گزارش‌های موجود نشان می‌دهد این جریمه در ترکیه پیگیری و اجرا نمی‌شود (+).