
بحران نمایندگی سیاسی در ایران
برای تبیین اعتراضات ۱۴۰۱، باید علاوه بر علتهای اجتماعی انباشت نارضاییها، سراغ علتهایی رفت که نقشآفرینیشان در سالهای اخیر به صورت ویژه افزایش یافته باشد. این مقاله تلاش کرده تا با تحلیل ریزش آرای انتخاباتی در سالهای اخیر و مقایسه مقادیر آن در نقاط معترض و غیرمعترض، از بین رفتن «نمایندگی سیاسی» را به عنوان یکی از مهمترین عوامل برای فهم چراییِ بروز، تداوم و تشدید این اعتراضات و بعضا به خشونت کشیده شدن آن پیشنهاد کند. این رویکرد توضیح میدهد که چگونه اعتراضی با خاستگاه اجتماعی یکمرتبه توانست به موضوعات دیگر سرایت کند و در نقاط مختلف کشور از سیستان و بلوچستان تا آذربایجان غربی و کردستان گسترده شود.