در ایران، تنها ۱۴% از زنان بالای ۱۵ سال در بازار کار حضور دارند، آماری که این کشور را در کنار افغانستان، یمن و عراق از نظر مشارکت زنان در اقتصاد، در پایین‌ترین رتبه‌های جهانی قرار می‌دهد. در حالی که تغییرات اجتماعی پذیرش اشتغال زنان را افزایش داده، همچنان بار کارهای خانه و مراقبت از فرزندان بر دوش زنان باقی مانده است. داده‌ها نشان می‌دهند که زنان، حتی در صورت اشتغال، ناگزیر از انجام کارهای خانگی هستند، عاملی که به شدت فرصت‌های شغلی آن‌ها را محدود می‌کند. با توجه به نقش فرهنگ و سنت در تثبیت این تقسیم کار نابرابر، این پرسش مطرح می‌شود که آیا مسیر اصلاحی برای ایجاد تعادل در سهم زنان و مردان از کارهای خانه و بازار کار وجود دارد؟