واقعا چرا؟

یک نگاه کلی به نمودارها و آمارهای ذکرشده درباره معدل‌های ورودی‌های مختلف هر دانشکده در ترم‌های یک تا چهار این‌طور نشان می‌دهد که آموزش مجازی وضع آموزشی دانشگاه را، حداقل از نظر معدل و درصد مشروطی بهبود بخشیده، در حالی که اگر پای حرف‌های دانشجوها بنشینید، خیلی‌هایشان از آموزش مجازی و سختی‌ها و ناهمواری‌هایش و امتحان‌های بعضا نامتعارف و دشوار استادها گله دارند.

شاید اولین چیزی که برای توجیه بهبود وضعیت آموزشی دانشگاه در چهار ترم شیوع کرونا به ذهن برسد، تقلب باشد؛ تقلبی که از همان ترم اول آموزش مجازی بحثش بر سر زبان‌ها بود و استادها به انواع و اقسام روش‌های خلاقانه و عجیب ارزیابی و تعهدهای اخلاقی روی آوردند تا مانع آن بشوند، ولی احتمالا از جایی به بعد متوجه شدند کار خاصی در برابر دانشجوهایی که دست‌شان از آنها کوتاه است، نمی‌توانند پیش ببرند و باید تعامل و همراهی و اعتماد را چاشنی کارشان کنند. به هر حال نمی‌توان منکر شد که تقلب در دوران آموزش مجازی بازار گرمی داشت و حتی مبالغ چند صدهزار تومانی هم برای امتحان دادن یک نفر به جای نفر دیگر رد و بدل می‌شد.

کتاب‌باز و جزوه‌باز بودن امتحانات و دسترسی با اجازه یا بی‌اجازه دانشجوها به اینترنت نیز مزید بر علت شده تا برخی امتحانات به مذاق دانشجوها خوش بیاید و بتوانند نمرات بهتری کسب کنند.

همچنین از تأثیر مسائلی مثل دسترسی به فیلم ضبط‌شده کلاس‌‌ها و قابلیت دیدن چندباره و مرور مطالب درسی از طریق آن قبل از امتحان، خصوصا برای امتحانات استادهایی که حرف‌شان در امتحان‌شان سند است، تلف نشدن وقت دانشجوها در مسیر رفت‌وآمد به دانشگاه و دوری از جمع‌های دوستانه و محفل‌های دانشجویی و خوابگاهی نمی‌توان به راحتی گذشت و شاید دست به دست دادن این عوامل توانسته، معدل دانشگاه را تا این حد بالا بکشد.

موضوع مهم دیگر در اولین ترم مجازی، تسهیلات P و W بود که آموزش دانشگاه در اختیار دانشجوها گذاشت تا بتوانند نمره یکی از درس‌های قبول‌شده خود را به P و نمره یک درس افتاده را به W تبدیل و با این کار بهبود قابل توجهی در معدل خود ایجاد کنند.