خشونت علیه زنان که ریشه در نابرابری‌های جنسیتی دارد، یک مشکل جهانی است که تأثیرات منفی زیادی بر زندگی زنان، فرزندان آنها و همچنین سلامت اقتصادی و اجتماعی خانواده‌ها و جوامع دارد. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، از هر سه زن یک نفر تحت خشونت فیزیکی و جنسی از سوی شریک جنسی یا فرد آشنا قرار می‌گیرد. در ایران، طبق آمار غیررسمی، خشونت خانگی در سال ۲۰۲۰ حدود ۴۶ درصد بوده که نسبت به سال ۲۰۱۸ حدود ۲۶ درصد افزایش داشته است. این افزایش عمدتاً به دلیل شیوع اپیدمی کرونا بوده است. از این میزان، ۶۰ درصد خشونت‌ها به شکل کلامی و روانی و ۴۰ درصد به شکل جسمی و اقتصادی است که عمدتاً بر زنان و کودکان تأثیر می‌گذارد (محبوب‌فر، ۲۰۲۰). زنان کارتن‌خواب به دلیل شرایط خاص زندگی‌شان، در معرض انواع خشونت بیشتری قرار دارند. بسیاری از این زنان به دلیل خشونت‌های موجود در خانه، از محیط خانه فرار کرده و به خیابان پناه می‌برند، اما در خیابان نیز از انواع خشونت‌ها رنج می‌برند. آنها حتی با تمایل شخصی به خانه باز می‌گردند، اما این رفت و آمدهای مکرر میان خانه و خیابان، نشان‌دهنده وضعیتی است که این زنان در آن گرفتار هستند. تحقیقات نشان می‌دهد که زنان کارتن‌خواب علاوه بر خشونت‌هایی که در خانه و در ارتباط با اعضای خانواده تجربه می‌کنند، در خیابان نیز با تهدیدات جدی مواجه می‌شوند.
در سطح جهانی، ارتباط نزدیکی بین خشونت و بی‌خانمانی زنان وجود دارد. داده‌های ملی انگلستان نشان می‌دهد که از هر پنج زنی که خشونت را تجربه کرده‌اند، یکی بی‌خانمان می‌شود، در حالی که تنها ۱ درصد از زنانی که خشونت را تجربه نکرده‌اند، بی‌خانمان می‌شوند. تحقیقات مختلف نشان می‌دهند که زنان بی‌خانمان دوران کودکی خشونت‌باری را پشت سر گذاشته‌اند که این امر خطر بیشتری برای قربانی شدن در بزرگسالی به همراه دارد(جاسینسکی، ۲۰۰۵). همچنین زنان بی‌خانمان در برابر مردانی که می‌شناسند آسیب‌پذیرتر هستند و احتمال بیشتری برای قربانی شدن دارند. در بین این زنان، خشونت جنسی بیشتر مشاهده می‌شود(ایریچ، ۲۰۱۰). ارتباط بین سوءمصرف مواد و خشونت جنسی نیز پیچیده است؛ از یک سو عاملان خشونت اغلب از مواد مخدر برای بی‌اعتبار کردن قربانیان خود استفاده می‌کنند و از سوی دیگر، قربانیان نیز برای مقابله با آسیب‌های خشونت جنسی و مشکلات اجتماعی به مواد مخدر روی می‌آورند، که این خود یک عامل خطر برای خشونت بیشتر است (ائتلاف پنسیلوانیا علیه تجاوز جنسی، ۲۰۰۷). در ایران، علیرغم رشد پدیده کارتن‌خوابی زنان و افزایش خشونت علیه این گروه، تحقیقات کمی در این زمینه صورت گرفته است.
این تحقیق به شناسایی انواع خشونت‌هایی می‌پردازد که این زنان در خانه و در ارتباط با اعضای خانواده، همچنین در دوران کارتن‌خوابی و در ارتباط با سایر کارتن‌خواب‌ها، معتادان و مردم شهر تجربه کرده‌اند. هدف این مطالعه، تحلیل‌های آماری نیست بلکه به دنبال توصیف عمیق تجربه زیسته این گروه از زنان است تا با واکاوی پدیدارشناختی روایت‌های آنها، به شناخت بهتری از این مشکلات برسد. این تحقیق می‌تواند کمک کند تا توجه جامعه به رنج‌ها و آسیب‌هایی که این زنان تحت فشار قرار داده است، جلب شود و اقدامات عملی برای کنترل خشونت در خانه و خیابان فراهم شود.
روش تحقیق
این پژوهش با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناختی درصدد درک لایههای عمیق معنایی تجربههای زیستۀ افراد دربارۀ مفهوم و پدیده خشونت است. چراکه پدیدارشناسی مطالعه پدیده ها را به عنوان امری تجربه شده می داند(راچر و رابینسون[۱]،۲۰۰۳ ، مانن[۲]،۲۰۰۷) و چنانکه پاتون هم اشاره دارد در روش پدیدارشناسی تمرکز اصلی مصاحبه بر تجربه مردم و چگونگی تفسیر شان از جهان است(کاکولو[۳]و همکاران،۲۰۰۹).به این منظور به کمک مصاحبه نامه نیمه ساختاریافته و به روش نمونه‌گیری هدفمند به واکاوی تجربه۳۰ زن ساکن در کمپ های اجباری ترک اعتیاد زنان درمشهد، (مهمترین شهر مذهبی در ایران) از انواع خشونت می پردازد.
یافته‌ها
زنان کارتن‌خواب مورد بررسی از گروه‌های مختلف سنی (۲۲ تا ۵۱ سال)، تحصیلات (از بی‌سوادی تا فوق‌لیسانس)، و وضعیت‌های تأهلی گوناگون (مجرد، متأهل، مطلقه و بیوه) تشکیل شده‌اند. بیشتر آنها حداقل یک بار ازدواج کرده‌اند و اغلب مشاغل غیررسمی یا موقت مانند خانه‌داری، فروشندگی، آرایشگری و کارگری داشته‌اند. سابقه کارتن‌خوابی آنها از کمتر از یک سال تا بیش از ۲۰ سال متغیر بوده و تعداد زیادی از این زنان، فرزند دارند. اعتیاد در بسیاری از موارد از دوران نوجوانی آغاز شده است (در برخی حتی از ۱۲ سالگی)، و گاهی اعتیاد در میان اعضای خانواده آنها، مانند والدین یا خواهر و برادر، نیز دیده شده است. برخی از این زنان سابقه زندان داشته‌اند که به‌دلیل فعالیت‌هایی مثل فروش مواد یا سایر رفتارهای مرتبط با اعتیاد بوده است.
در این تحقیق به طور خاص به موضوع خشونت در میان زنانِ معتاد ِکارتن خواب پرداخته شده است و در این چارچوب روایت های زنان از اشکال خشونت تجربه شده شان در حریم خانه و خیابان بررسی گردید. با تکیه بر دیدگاه های نظری مختلف(نظریه منابع و نظریه پدرسالاری)، در نهایت چهارسنخ کلی خشونت شامل خشونت فیزیکی، عاطفی و روانی،جنسی و اقتصادی استخراج شد که در این بخش تشریح می شود.
خشونت فیزیکی[۴]: به عنوان آشکارترین نوع خشونت، به هر نوع رفتار خشنی اطلاق می شود که از روی قصد و نیت منجر به آسیب و صدمات جسمانی باشد.مثل ضرب و شتم، مشت زدن، سیلی زدن، خفه کردن و مواردی نظیر آن خشونت فیزیکی است.زندگی زنان کارتن خواب انباشته از چنین رفتارهایی است. ترس این زنان از سلامت و زندگی در مقابله با این تهدیدات بیرونی که می تواند حیات و یا کیفیت سلامتی آنها را به خطر اندازد و موجب درد جسمی شود، در دسته خشونت فیزیکی قرار دارد.
در خانه:
تنبیه فرزندان در هر رده سنی توسط والدین به دلیل خطا و نافرمانی یا اشتباهی که مرتکب شده اند، امری رایج در میان خانواده های ایرانی است.زنان کارتن خواب بارها و به بهانه ها و دلایل مختلف در خانه پدری و یا در خانه خود توسط والدین و یا همسر تنبیه بدنی شده اند
مصاحبه شونده ۵: شوهرم به من خیانت کرد و با دختر خالش وارد رابطه شد. بعد از مدتی با یک پسری دوست شدم. اون اعتیاد داشت و مواد هم می فروخت… یک روز پلیسا ما رو دستگیر کردند حکمی که به من دادن ده روز زندانی و صد ضربه شلاق بود. بعدش رفتم خونه پدرم. اون موقع هنوز طلاق نگرفته بودم .بابام هم منو کتک زد. با آبلیمو و نمک روی رد شلاق های پشتم ریخت که من داد میزدم از درد. این درد رو هیچوقت از یاد نمیبرم.
درخیابان:
بی تردید تنوع خشونت در خیابان بیش از خانه است.زمستان از مصائب کارتن خوابی است و سرما برای بسیاری از زنان کارتن‌خواب که جا و سرپناهی برای خواب ندارند،کابوس بزرگی است که به یخ زدگی یا مرگ آنها منتهی می شود.
مصاحبه شونده ۱۲: «زمستون ها خیلی سخت بود.گرم نمی شدیم.یکبار یخ کرده بودم و جونم درآمد.زبونم یخ زده بودم.یک سیده آمده بود نعشه بگیره یک شمع روشن کرد و پتو انداخت روی سرم. دست و پام گرم شد.اگر پنج دقیقه دیگه دیر می آمد تموم کرده بودم ».
تهدیدات جسمی زنان کارتن خواب در خیابان صرفاً ناشی از حضور حیوانات و سرمای هوا نیست.زنان به واسطه نداشتن قدرتی برای دفاع و ظرافت بدنی پیوسته مورد آزارو اذیت معتادان دیگر هم هستند.
مصاحبه شونده ۱۷: «معتادهای دیگه ما رو می زدن.یکبار دنده و پا و دماغم شکست.لگد زدن بهم. وقتی چرت می زدم جنسام رو برداشتن و بقیه جنسم افتاد تو اتیش و نشستم گریه کردم».
بارداری تجربه ای شیرین و به یاد ماندنی برای یک زن است.اما این تجربه برای زنان کارتن خواب به قدری نفس گیر است که در مواردی جانشان در معرض خطر قرار می گیرد و خاطره ای تلخ را برایشان رقم می زند.
مصاحبه شونده ۲۳: «روزی که بچه ام دنیا آمد خیلی روز خیلی بدی بود.به هرکسی می گفتم درد می کشم هیچ کسی محل نمی داد.تو بیابون زیر کال بودم..به هرکسی می گفتم درد دارم فکر می کرد برای مواده.اما مواد نبود، بچه ام بود.کیسه آبم پاره شده بود.تنها بودم و هیچ کسی نبود.یک زنه اونجا خونه داشت.در حیاطش رو زدم گفتم حاج خانم تو رو خدا یک زنگی بزن من دارم می میرم.زنگ زد آمبولانس و منو آوردن بیمارستان. آمبولانس که آمد منو ببره گفت این خانمه داشته می مرده چرا دیر خبر دادین …بچه ام دختر بود و دادم بهزیستی. بس که درد داشتم بند بچه ام نبودم. تو این دوران همه بخیه هام عفونت کرده بود.
خشونت جنسی[۵]: هدف نهائی خشونت جنسی اغلب بیان قدرت و تسلط بر فرد است و تأثیر منفی عمیقی بر سلامت جسم و ذهن دارد. این رفتار غیراجتماعی دایره وسیعی از انواع خشونت را دربرمی گیرد وبه لمس یا تعرض، آزار و تجاوز جنسی اشاره دارد. زنانی که مورد خشونت جنسی قرار می گیرند، دچار صدمات روانی، عصبی و عاطفی می شوند که بر کل رفتارهای آنان نسبت به جنس مذکر تأثیرطولانی مدت می گذارد.
در خانه:
نا امنی و خشونت جنسی بخش جدایی ناپذیر از زندگی در مراحل کودکی، نوجوانی و جوانی اکثر زنان کارتن خواب در خانه پدری و حتی بعد از ازدواج است.این نوع خشونت عمدتاً توسط افرادی اتفاق می افتد که در حلقه نزدیک خانوادگی بوده و ارتباط سببی و نسبی با زن کارتن خواب دارند.
مصاحبه شونده: ۲۹: ۱۴ ساله بودم. مامانم دم در خونه با همسایه صحبت میکرد. بابام معتاد بود اون روز مشروب هم خورده بود. من فهمیدم که بابام داره یسری ویدیو میبینه (که بعدش می فهمه پورن بوده). منو صدا زد گفت براش آب ببرم. بعدش گفت بیا بشین روی پاهام. رفتم نشستم روی پاهاش.متوجه شدم که آلتش بلند شده، بعد که دیگه می خواستم بلند شم به زور منو طرف خودش کشید و دستشو برد به سینه هام و دیگه هیچی نفهمیدم. حالم خیلی بد بود. اون به من تجاوز کرد. مامانم اومد داخل خونه و ما رو دید و شروع کرد به داد و فریاد و به بابام گفت میرم به همه میگم. بابام هم مادرمو با سیم برق کتک زد تا به کسی نگه.
درخیابان:
اگرچه پناه بردن به بیابان های اطراف شهر به قصد دوری از مردم و یا صرفاً خرید و فروش مواد، رویه ای عادی در زندگی روزانه و زیست غیر متعارف زنان کارتن خواب است،اما آنها به واسطه داشتن بدن زنانه همواره در معرض خطرهستند. بطوریکه بارها در بیابان با خطر تجاوز و آزار و اذیت جنسی روبرو بوده اند.
مصاحبه شونده ۴: موقعی که با مرده بیابون رفتیم جنس بگیریم.گفتم جای موتور باش من می رم و میام.رفتیم تو یک بیابونی که تاریک بود. چاقوش رو درآورد و گفت اگر نگذاری ،همین جا می کشمت.خیلی اتفاق افتاده که با مشت و لگد زدن…تو صورتم زدن….می گفتن تو چرا اینقدر لج بازی می کنی..می خوای کتک هم بخوری.ما که کارمون رو می کنیم. .ما که بهت می گیم پول می دیم.
تجاوزها و دست درازیها اغلب زمانی اتفاق می افتد که این زنان دچار کمبود موادمخدر بوده و آنگونه که اصطلاحاً خود میگویند «خمار» هستند.تجاوز گروهی شبانه، تجربه دردناک برخی از این زنان در چنین موقعیت هایی است.
مصاحبه شونده ۱۳: «یکبار تو بیابون تک وتنها بودم. با تاکسی سمت اسماعیل آباد می رفتم.یک دفعه پنج شش تا موتوری آمدن حمله کردن. هولم دادن روی سنگ ها.داشتم توسرما یخ می زدم. لباس هام رو پاره کردن و هر ۱۲ نفر بهم تجاوز کردن.گریه می کردم و بهشون می گفتم حالم بده و به خدا هیچ کسی رو ندارم…لباس هامو درآوردن و چند تا پس گردنی زدن و دیگه گفتم داداش خمارم و مواد بهم دادن..آنقدر گریه زاری کردم که دلشون به رحم آمد.کارشونو کردن و موادم دادن و بعد ولم کردن ».
خشونت اقتصادی[۶]:
تجارب زنان بازگو کننده آن است که آنها در خانواده و یا خیابان مورد سوء استفاده مالی یا خشونت اقتصادی قرار گرفته اند و طی آن به شیوه آشکار و پنهان از منابع مالی یا اقتصادی به اشکال مختلف محروم می‌شوند. این خشونت رفتاری است که از روی قصد و نیت زن را در امور مربوط به اشتغال، اقتصاد و دارایی تحت فشار و آزار و تبعیض قرار می دهند..این نوع خشونت طیفی از روش ها با هدف محدود کردن دسترسی زنان به منابع مالی، ایجاد وابستگی مالی و اعمال کنترل است.مثل عدم پرداخت نفقه، خساست، دریافت اجباری حقوق زن، عدم تأمین نیازهای ضروری، مجبور کردن زن به ترک شغل یا تحصیل برای حفظ وابستگی مالی، مجبور کردن به قبول تعهدات مالی نظیر وام یا بدهی و… همگی مصادیق این نوع خشونت است که زنان کارتن خواب بارها آن را در زندگی پر فراز و نشیب خود تجربه کرده اند.
در خانه:
خشونت اقتصادی در زندگی زنان کارتن خواب سطحی ترین نوع خشونت است.علیرغم آنکه این زنان چنین خشونت هایی را در خانه و درارتباط با اعضای خانواده به وفور تجربه کرده اند اما در قیاس با سایر آزار ها و خشونت هایی که دیده اند، آن را چنانکه معمول است مصداق خشونت نمی دانند.
مصاحبه شونده ۲۶: تو زندگی مشترک اولم خیلی بدبختی و گشنگی کشیدم. وضع مالی خیلی بدی داشتیم. بعد از اینکه طلاق گرفتم با یک مردی آشنا شدم که وضع مالیش خوب بود. کارخونه پارچه بافی داشت فکر کردم تمام آرزوهامو براورده می کنه. اما اشتباه فکر میکردم. او خیلی خسیس بود. به من خیلی پول نمیداد. برای خرید مواد غذایی و مایحتاج زندگی با هم میرفتیم خرید می کردیم. ولی اصلا به من پول نمیداد که برای خودم چیزی که دوست داشتم بخرم. منم که شاغل نبودم که پول داشته باشم.
درخیابان:
اکثریت زنان کارتن خواب در معرض پیشامدهای ناگوار در خیابان بوده و همواره از نبود تامین مالی پایدار در زندگی بیم دارند. از بزرگترین مشکلات زنان کارتن خواب در کوچه و خیابان، سرقت پول و وسایل شخصی است.
مصاحبه شونده ۹: گوشی و پول وکارت یارانه و رمزش که کنارش بود بردن همه رو خالی کردن.پنج شش تا گوشی داداشم بهم داده بود. گوشی هام رو دیدین.من نتونستم کاری بکنم
خشونت عاطفی و روانی[۷]: همه خشونت وارد شده به زنان در بدن های کبود آنها نیست، روان های رنجیده آنها نیز نشان از نوعی خشونت دارد. در این نوع از رفتار خشونت آمیز از ابزارهای غیر فیزیکی برای اعمال قدرت و تسلط بر دیگری استفاده می شود.برای اعمال این خشونت غالباً سلاح مورد استفاده کلمات است که در ارتباط فرد با دیگران به صورت انتقاد ناروا، تمسخر، تحقیر، توهین، فحاشی و یا تهدیدهای مداوم خود را نشان می دهد.روایت های زنان کارتن خواب مملو از انواع خشونت و نا امنی روانی به هنگام حضور درخانه و شهر،خیابان یا بیابان های اطراف است.خشونتی که در دراز مدت زخم های ماندگاری از خود به جا می گذارد.
در خانه:
در مورد برخی از زنان نا امنی و خشونت عاطفی و روانی در ارتباط با نزدیک ترین افراد و در محیطی که به نظر امن ترین مکان برای انسانی است، اتفاق می افتد. بسیاری از زنان کارتن خواب در زندگی خود زخم های عاطفی و روانی زیادی را از فردی دریافت کرده اند که به عنوان همسر با او زندگی می کنند.
مصاحبه شونده ۱۱: شوهرم به شدت بد بین بود و همش فکر میکرد من بهش خیانت میکنم. همیشه به من حرف های زشت میزد. اصلا اینطور نبود که منو ناز و نوازش کنه. حتی وقتی رابطه جنسی هم داشتیم اون فقط به فکر رفع نیاز خودش بود. من فقط براش وسیله ای بودم که نیازهاشو رفع کنم.
درخیابان:
خشونت های روانی در خیابان به گونه دیگری است.نگاه های خیره و تحقیر آمیز، انتقادهای ناروا و آزار کلامی مردم در خیابان، روح این زنان را آزرده می کند و کرامت و حیثیت آنها را زیر سوال می برد.
مصاحبه شونده ۲۰: نگاهشون بد بود. با انگشت نشون می دادن و می گفتن دختره معتاده .سرو وضعم نشون نمی داد.اما قیافه ام داد می زد.
بحث و نتیجه گیری
در مورد بی خانمانی زنان، خشونت مبتنی بر جنسیت با فرآیندهای گسترده تر نابرابری، طرد اجتماعی و به حاشیه رانده شدن تلاقی می کند. نامرئی بودن زنان بی خانمان منجر به عدم دسترسی آنها به مسکن و حمایت های مرتبط و مانعی برای خروج از چرخه خشونت می شود. اما واقعیت این است که وقتی زنان از خشونت خانگی فرار می کنند، بی خانمانی زنان را در معرض خشونت و ترس مداوم قرار می دهد. بنابراین، در حالی که خشونت عامل اصلی بی خانمانی زنان است، پیامد آن نیز می باشد. این تحقیق به موضوع خشونت در میان زنان کارتن خواب به عنوان بی پناه ترین گروه اجتماعی ، پرداخته است. روایت های زنان نشان داد زنانِ معتاد کارتن خواب در خانه پدری از سوی افراد خانواده اعم از پدر و مادر، برادر و خواهر و در خانه خود از جانب همسر طیف متنوعی از رفتارهای نادر،گزنده و خشن را تجربه کرده اند که شامل خشونت های فیزیکی، عاطفی و روانی، جنسی و اقتصادی می شود.
به طوری که تجارب آنها از خشونت خانگی در محیط خانواده با تصویر کلی ساخته شده از خانواده که به نوعی نماد پناهگاهی مقدس برای آسایش خاطر و آرامش انسان است،همخوانی ندارد و به نوعی تصویر آرام خانه و امنیت به‌دست‌آمده ازخویشاوندی را در هم می‌شکند.
آنگونه که از روایت هایشان بر می آید این خشونت ها آنگونه که در نظریه منابع آمده است صرفاً ناشی از تعاملات شخصی، شرایط فردی و عدم توازن منابع در خانه نیست، بلکه با اتکا بر نظریه پدر سالاری که در سطح کلان به ساخت کلی قدرت در جامعه و سلطه مردان اشاره دارد، بسترهای فرهنگی،اجتماعی،اقتصادی سازوکارهایی را پدید می آورند که زمینه مساعدی برای شکل گیری انواع خشونت(عمدتاً توسط مردان خانواده) بر زنان می شود. از جمله این عوامل می توان به بیکاری و فشار اقتصادی، مداخله خانواده مرد و پذیرش خشونت از سوی زنان، طلاق عاطفی،بیماری اعتیاد و… در بروز خشونت خانگی اشاره کرد.خشونتی که به وضوح یکی از مظاهر آشفتگی و نابسامانی در خانواده است.
هنگامی که رنج های خانگی با احساس نا امنی و فشارهای عصبی همراه می شود، زنان برای رهایی به خیابان پناه می آورند و از خانه و خانواده ای که تهی از عواطف و فاقد صمیمت است، دور می شوند.آنها بخش عمده ای از زندگی خود را در کشاکش خانه و خیابان می گذرانند و از هردو سمت خشونت می بینند. نگاه جنسیت زده به زنان که در کلیشه‌ها و عادت واره‌ها همیشه وجود داشته در مورد این گروه از زنان همواره پررنگ‌تر است.به همین دلیل این زنان که در زمره آسیب پذیر ترین گروه ها دسته بندی می شوند نه تنها در حریم خانه و از سوی شریک زندگی، اعضای خانواده، بلکه در زیست خیابانی خود هم در امان نیستند.آنها همواره از سوی مردم و سایر کارتن خواب ها و معتادان شهر در معرض خطر بوده و به درجات مختلف، فشار اجتماعی ( تهمت ها، توهین ها و تحقیرها و قضاوت های ناصواب و…) و انواع خشونت ( ضرب و شتم، سرقت اموال شخصی، تعرض و تجاوز و سوء استفاده جنسی، اخراج از خانه، آزار کلامی، استفاده از ترس برای کنترل قربانی، کودک آزاری، شکنجه،بردگی جنسی،تهدیدمداوم به آسیب، امتناع از نشان دادن عشق یا محبت، ازدواج اجباری و یا ازدواج در سن پایین و..) را تجربه کرده اند. اکنون بیشتر این زنان به دلیل خروج از ساختار رسمی خانواده پدری یا همسری، از سوی خانواده‌هایشان طرد شده‌اند و به دلیل تحقیرها، ناکامی ها،گسستگی‌های عاطفی و آزارها و خشونت‌هایی که عمدتاً از کودکی در زندگی پرتنش و سرد خود داشته‌اند، دچار بیماری روحی و جسمی شده‌اند و امروزه به انسانهایی افسرده و مأیوس، مضطرب و متوهم و دچار اختلال روانی تبدیل شده‌اند.هیچ امیدی به بهبود شرایط ندارند و زندگی آنها از هرگونه معنایی خالی شده است.
بی تردید پدیده زنان کارتن خواب نشانه ناکارآمدی انباشته در سیاست‌ها و برنامه‌های اجرایی غلط است. طرح‌های ضربتی برای جمع‌آوری این زنان از سطح شهر و اسکان موقت در کمپ های ترک اعتیاد درمان این درد اجتماعی بزرگ نیست.پدیده زنان کارتن خواب حاصل تلاقی اعتیاد و خشونت است و تنها با مداخله ها و حمایت های اجتماعی می توان جسم آویخته و معلق این زنان را که در حرکت پاندولی و نوسان بین خانه و خیابان است، به ثبات و امنیت و امید نزدیک کرد و به این شرایط دشوار و سراسر رنج زندگی تا حدی پایان داد.
پانویس و ارجاع
- بگرضایی، پرویز.،زنجانی، حبیب الله و سیف اللهی،سیف الله.(۱۳۹۶).فراتحلیل مطالعات خشونت شوهران علیه زنان در ایران.فصلنامه فرهنگی تربیتی زنان و خانواده،۱۱(۳۸)،۹۷-۷۱.
- میرجعفری، اصغر.، بیابانی، غلامحسین.(۱۳۸۷).درآمدی برخشونت و جرائم خشونت بار.فصلنامه علمی کارآگاه،۲ (۲)، ۴۴-۲۸ .
– United Nations, 1993. B2n.ir/n30623
– Mahboobfar, M. (2020). Jahane Sanat magazine. https://jahanesanat.ir/?p=76564
– Jasinski, Jana & Wesely, Jennifer & Mustaine, Elizabeth & Wright, James. (2005). Document Title: The Experience of Violence in the Lives of Homeless Women: A Research Report. American Journal of Public Health. 6.
– Posada-Abadía, C.I., Marín-Martín, C., Oter-Quintana, C. et al. Women in a situation of homelessness and violence: a single-case study using the photo-elicitation technique. BMC Women’s Health 21, 216 (2021). https://doi.org/10.1186/s12905-021-01353-x
– Eyrich-Garg, Karin & Hyde, Cheryl & Jacobson, Sarah. (2010). Violence in the lives of homeless women.
– Watson, J. (2016). Gender-Based Violence and Young Homeless Women: Femininity, Embodiment and Vicarious Physical Capital. The Sociological Review, ۶۴(۲), ۲۵۶-۲۷۳. https://doi.org/10.1111/1467-954X.12365
– Pennsylvania Coalition Against Rape. (2007). Poverty and Sexual Violence: Building Prevention and Intervention Responses.
– Goodman, L., Fels, K., and Glenn, C. (2006). No Safe Place: Sexual assault in the lives of homeless women. Retrieved June 18, 2006, from http://www.vawnet.org.
-Fathi, M., feizy, K., & darvishi, A. (2018). Contexts and Consequences of Sexual Violence in women Homelessness. Journal of Social Work Research, ۵(۱۸), ۳۵-۸۴. doi: 10.22054/rjsw.2020.50519.386
-Pleace, Nicholas orcid.org/0000-0002-2133-2667 (2019) Preventing Homelessness : A review of the International evidence. Research Report. Simon Communities of Ireland , Cork.
– Ezazi, S. (2004), Society Structure and Violence Against Women, Journal of Social Welfare: 4(14), PP: 47-84. PERSIAN
-Danish Institute Against Torture, https://www.dignity.dk/en/.
-Racher, F. ,Robinson ,S.(2003).Are Phenomenology and Postpositivism Strange Bedfellows?.Western Journal of Nursing Research, 25 (۵),۴۶۴-۴۸۱.
-Manen,M.V. (2007).Phenomenology of Practice.Phenomenology& Practice,۱(۱),۱۱-۳۰. -Kakulu,I., Byrne,P.& Viitanen,K. (2009).Phenomenological Research in Compulsory Land Acquisition and Compensation , Proceedings of the FIG ( Federation De Geometres).Working Week 2009-Surveyors Key Role in Accelerated Development ,۳-۸ May.Eilat.Israel.
[۱] Racher& Robinson
[۲] Manen
[۳] Kakulu
[۴] Psychological violence
[۵] sexual violence
[۶] Economic Violence
[۷] Emotional and psychological violence
