محمدرضا جلالی

این مقاله با تمرکز بر تخریب گسترده زیرساخت‌های آموزشی و فرهنگی فلسطین، استدلال می‌کند که اسرائیل در جنگ علیه غزه نه‌تنها به نابودی فیزیکی فلسطینیان بلکه به از بین بردن دانش، تاریخ و هویت آن‌ها نیز پرداخته است. نویسنده با استناد به گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی، نشان می‌دهد که مدارس، دانشگاه‌ها، کتابخانه‌ها و مکان‌های فرهنگی فلسطین به‌طور سیستماتیک مورد هدف قرار گرفته‌اند، به گونه‌ای که این اقدامات را می‌توان «مدرسه‌کشی» و «تعلیم‌کُشی» نامید. مقاله همچنین به تأثیرات عمیق این تخریب‌ها بر آینده فلسطینیان، به‌ویژه نسل‌های جوان، اشاره دارد و این روند را بخشی از سیاست استعمار شهرک‌نشین اسرائیل می‌داند که قصد دارد حافظه و هویت فلسطینی را محو کند.