فریبا نباتی

روزها از انفجار مرگبار گاز متان در معدن «معدنجو» گذشته، اما سایه مرگ هنوز بر سر این معدن و کارگرانش سنگینی می‌کند. از میان ۲ هزار کارگر، تنها ۷۰۰ نفر باقی مانده‌اند و بسیاری از ترس جان خود استعفا داده‌اند. خانواده‌های قربانیان درگیر مشکلات معیشتی‌اند، مستمری ناچیزی دریافت می‌کنند و چشم‌اندازی برای توانمندسازی زنان دیده نمی‌شود. درحالی‌که بازماندگان در تونل‌های تاریک با وحشت کار می‌کنند، مسئولان وعده‌هایی برای جبران خسارت می‌دهند. آیا این فاجعه تلخ تغییری در شرایط ایمنی معادن رقم خواهد زد، یا مرگ کارگران همچنان در سکوت و بی‌تفاوتی گم خواهد شد؟

ایران، با پیشینه‌ای کهن در بهره‌گیری از انرژی‌های طبیعی، ظرفیت گسترده‌ای برای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر دارد؛ اما وابستگی تاریخی به سوخت‌های فسیلی، پیشرفت این حوزه را کند کرده است. با وجود اهداف تعیین‌شده در برنامه‌های توسعه‌ای، سهم انرژی‌های نو همچنان کمتر از ۵ درصد باقی مانده است. ظرفیت بالای باد، خورشید، زمین‌گرمایی و زیست‌توده در ایران می‌تواند به تأمین پایدار انرژی کمک کند، اما سرمایه‌گذاری محدود و موانع اجرایی این فرصت‌ها را از بین می‌برد. این مقاله به بررسی پتانسیل‌های موجود، پیشرفت‌های صورت‌گرفته و چالش‌های پیش روی ایران در مسیر بهره‌گیری از انرژی‌های پاک می‌پردازد.