زخم بیکاری
مشکل بیکاری، بهویژه در میان جوانان تحصیلکرده، یکی از چالشهای اساسی ایران و سایر کشورهای در حال توسعه است. علیرغم کاهش نرخ بیکاری از ۲۹ به ۱۹ درصد در سالهای اخیر، این کاهش تا حدی ناشی از کاهش جمعیت جوانان، افزایش دوره تحصیلات عالی، و رشد گروه NEETها (جوانانی که نه شاغلاند، نه در حال تحصیل یا مهارتآموزی) است. عوامل متعددی از جمله عدم تطابق تحصیلات و مهارتها با نیازهای بازار کار، ضعف سیستم آموزشی، کمبود فرصتهای شغلی مناسب، و ناهماهنگی میان دستمزدها و هزینههای زندگی بر این روند تأثیر گذاشتهاند. در نتیجه، بسیاری از جوانان به مهاجرت، مشاغل غیررسمی، یا ادامه تحصیل بهعنوان راهحلی برای فرار از بیکاری روی آوردهاند.