درصفحات حوادث روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های سراسری و استانی و نیز اخبار رادیو و تلویزیون از خودکشی، قتل، تصادفات رانندگی، حوادث کار، گاز گرفتگی، سوءمصرف مواد مخدر، بیماری‌های سخت و امراض مسری، آلودگی هوا، غرق شدن، و ……. خبرهای بیشماری موجود است که فوت و قتل یا درگذشت هموطنان عزیزمان را در آن‌ها می‌بینیم و می‌خوانیم.

کافی است که بطور جداگانه کلماتی نظیر ((قتل))، ((خودکشی))، ((تصادف مرگبار))، ((گاز گرفتگی))، ((آلودگی هوا))، ((حادثه کارگری)) و ….. را در درگاه‌های الکترونیکی خبری فضای مجازی جستجو کنیم. بطور دهشتناک و غیر قابل باور با تعدد این مطالب و اخبار ((مرگ)) مواجه می‌شویم. اخباری که حتی فاصله زمانی انتشار آن تا دیدن توسط جستجوگر به یک ساعت می‌رسد و فاصله دو خبر با یک موضوع مشابه ((مرگ)) نیز همینطور است یعنی در یک شبانه روز از هرکدام از این مقوله‌های خبری ((مرگ)) آور، چندین خبر از سطح کشور را می‌بینیم . گذشته از اینکه در کشوری با این تعداد جمعیت و گستردگی جغرافیایی، تعداد اخبار ((مرگ)) زیاد است و آن را باید در مقایسه با کشور مشابه مقابسه کرد ولی بنظر می‌رسد متاسفانه اخبار ((مرگ)) و تعداد زیاد آن در شبانه روز و مقوله‌های متعدد آن که برخی نیز به سطح رسانه‌های خبری نمی‌رسند، به نوعی بی‌حسی ایجاد کرده و جامعه از تکان و تحرک و عکس‌العمل درخور و شایسته‌ای نسبت به این اخبار و حوادث که در عرف خبری و علمی به مسائل اجتماعی یا معضلات اجتماعی نام گذاری می‌شود، نشان نمی‌دهد. این‌ها عوامل کشنده انسان‌ها  و سالب حیات هستند که بسیاری از آن‌ها قابل پیشگیری است و سالانه / روزانه جان بسیاری از هم وطنان را می‌گیرد. علاوه بر این‌ها تعداد زیادی نیز از نیروهای خدوم نظامی و انتظامی در اثر برخورد و مبارزه با مواد مخدر یا اشرار بشهادت می‌رسند. چرا؟؟

جان انسان ودیعه ممتاز الهی است. جان انسان تنها سرمایه ایست که غیر قابل قیمت گذاری است. اگرچه از جمله سرمایه‌هایی است که در وحله اول بدیهی و به همین دلیل کمتر به چشم می‌آید اما در رهگذر حوادث و عوامل پیشگفت به راحتی به یغما می‌رود. در هر جامعه توسعه یافته حوادث و عوامل محدود کننده زندگی و سلب حیات از انسان باید به حداقل خود برسد. اگرچه تصور جامعه‌ای بدون وجود عوامل مذکور تنها در عالم خیال ممکن است. اما حق انسان‌ها این است که این عوامل و حوادث به آسانی نتوانند سالب حق حیات او باشند. بسیاری از این عوامل قابل پیشگیری است. تصادفات رانندگی با آموزش موثر و جدیت در اعمال قانون و رفع نقاط حادثه خیز و ایمنی بیشتر در خودروها و پرهیز از رانندگی بدون مهارت قابل پیشگیری است. حوادث کار نیز با آموزش و جدی گرفتن عوامل ایمنی کار قابل حل است. بیماری‌های مزمن و مسری نیز با پیشگیری قابل کنترل هستند، کما اینکه با تلاش و برنامه ریزی در حوزه بهداشت و درمان مرگ و میر نوزادان و کودکان کاهش یافته است .

 لازم است در جامعه حساسیت لازم برای صیانت از حق حیات انسان جدی گرفته شود. عوامل سالب حق حیات تاثیرات بسیاری بر جامعه می‌گذارند. تعداد جان‌هایی که از دست می‌رود بسیار زیاد است و مجموع مدت سال‌های از دست رفته از انسان‌هایی که اگر زنده می‌بودند به هزاران سال می‌رسد. عده زیادی از خانواده‌ها داغدار عزیران از دست رفته می‌شوند و سال‌ها رنج و غم و اندوه را به همراه دارند. کودکان بسیاری بدون سرپرست مانده و به تعداد افراد یتیم و نیازمند افزوده می‌شود. همه این‌ها بار مادی و معنوی زیادی را بر جامعه تحمیل می‌کند. بنظر می‌رسد این ودیعه الهی و بدیهی که بهای چندانی برای آن از طرف تک تک افراد دارای آن پرداخت نشده و نمی‌شود تنها در نبود و فقدان آن به یکباره مهم تلقی می‌شود؟!! اما دیگر دیر شده و به پایان رسیده است. مهم این است که این فقدان‌ها و از دست دادن‌ها درس عبرت برای سایرین نمی‌شود و همچنان سهل انگاری‌ها و بی خردی‌ها و بکار نگرفتن قوه عاقله و خرد و به تعبیری عقل معاش در زندگی روزمره از طرف بسیاری از افراد موجب از دست دادن جان‌های بسیاری می‌شود. هنوز بسیاری از افراد سیگار می‌کشند و هنوز بسیاری مواد مخدر مصرف می‌کنند از عواقب کشنده آن واهمه‌ای ندارند. هنور دیده می‌شود که افراد زیادی حتی کودکان بدون داشتن گواهینامه رانندگی انواع خودرو سواری و… را سوار می‌شوند و حادثه می‌آفرینند و حاصل زحمات یک خانواده در رشد فرزند از نوزادی تا جوانی در لحظه‌ای نابود می‌گردد. کودکان بسیاری قربانی سهل انگاری والدین شده و جان خود را از دست می‌دهند. بسیاری از افراد مهارت حل مسآله را ندارند و با سلاح سرد و گرم مبادرت به حل مسایل خود می‌کنند و برخی نیز در این راه به خود آسیب می‌زنند و آلودگی کشنده هوا همچنان ادامه دارد.